Στην φετινή επέτειο της φρικτής νύκτας της 6-7/9/1955 η Οι.Ομ.Κω. οργάνωσε Ημερίδα με θέμα :
Οι Ολέθριες Συνέπειες της Εξουσιομανίας- Η Κατάκτηση και Διατήρηση της Εξουσίας στην Ημεδαπή και
οι Αυτόχθονες Ελληνικές Κοινότητες εκτός Επικράτειας.
Η Ημερίδα συντονίστηκε από τον Δημοσιογράφο κ. Άρη Πόρτοσαλτε. Τα Πρακτικά της Ημερίδας που
περιλαμβάνουν τις εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν έχουν δημοσιευτεί στις ιστοσελίδες της Οι.Ομ.Κω,
www.conpolis.eu και www.oiomko.org
Οι εισηγητές συνοπτικά ανέφεραν τα εξής: Ο Ομότιμος Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργος Κοντογιώργης, στην ομιλία
του με τίτλο «Ο Ελληνισμός στα αζήτητα του Νεοελληνικού κράτους» επικεντρώθηκε στην αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. την οποία
πρέπει να εξηγήσουμε για να αντιληφθούμε τι συνέβη σ΄αυτή την ιστορική διαδρομή. Ιστορική διαδρομή που αναγγέλλει μια τρομακτικής
σημασίας -χωρίς προηγούμενο- συρρίκνωση του ελληνισμού σε όλα τα επίπεδα - δημογραφική, οικονομική, πολιτισμική, τα πάντα- που συμπίπτει με μια πορεία ενός αιώνα, από την Επανάσταση έως το 1922, -ακριβώς έναν αιώνα- και που, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ξέρετε.
Για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε τι συνέβη, πρέπει να γνωρίζουμε τι ήταν, τι φιλοδοξία είχε ο Ελληνισμός πριν από την Επανάσταση, και πού κατέληξε. Είναι ζωντανή παρούσα ιστορία. Δεν είναι παρελθόναυτό που θα σας πω. Το ζούμε!
O Πρόεδρος Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων, Καθ. Πανεπιστημίου Λευκωσίας Ανδρέας Θεοφάνους, στην ομιλία τους «Η ανατομία της κυπριακής τραγωδίας και τα υφιστάμενα διλήμ-ματα» εξιστόρησε την ιστορική πορεία της Κύπρου από την δεκαετία του 1950, την εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων και της Ελλάδος—Τουρκίας αλλά και της Βρετανίας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε όλη την ιστορία των 60 ετών, κατά την άποψη του σε ορισμένες περιπτώσεις, υπέρ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανέλυσε στην συνέχεια ο ομιλητής τις προσπάθειες εύρεσης λύσης αλλά και τα εμπόδια που υπάρχουν. Η εύρεση νέων πηγών υποθαλάσσιων πηγών ενέργειας καθιστά το πρόβλημα πιο σύνθετο αλλά και μπορεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις να βοηθήσει την λύση. Τονίστηκε επίσης ότι η Κοινότητα των Τουρκοκυπρίων είναι μειονότητα στα κατεχόμενα εδάφη αφού ο αριθμός των εποίκων είναι μεγαλύτερος από του γηγενείς Τουρκοκυπρίους . Ο καθ. Θεοφάνους απέδωσε την τραγωδία του 1974 στις ενέργειες του δικτάτορα Δημητρίου Ιωαννίδη.
Η Γενική Γραμματέας της Κίνησης για την Αναγέννηση της Β. Ηπείρου κα. Αθηνά Κρεμμύδα στην ομιλία της με θέμα : «Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων και η εγκατά-λειψη από το Ελληνικό κράτος», ανέλυσε το ιστορικό γένεσης του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος, την ένταξη της ζώνης αυτής με ατόφιο ελληνικό πληθυσμό στο υπό ίδρυση Αλβανικό κράτος συνέπεια της σκακιέρας στα διπλωματικά τραπέζια με την στάση του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1913-14 και τις συνέπειες αυτής της απόφασης στην διάρκεια του 20ου αιώνα. Η ομιλήτρια παρουσίασε τις εξελίξεις μετά από την πτώση του στυγνού ολοκληρωτικού καθεστώτος το 1992 και τις σημερινές δύσκολες συνθήκες που ζει ο Ελληνισμός της Βορείας Ηπείρου.
Ο τελευταίος ομιλητής Νικόλαος Ουζούνογλου, Προέδρος του Δ.Σ. της Οι.Ομ.Κω. στην ομιλία του: «Η μετά του 1923 τύχη του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και η διελκυστίνδα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων υπό τον Άγγλο-Σαξονικό παράγοντα», αρχικά ανέλυσε κατά πόσο πράγματι σε κρατικό επίπεδο του Νεο-ελληνικού Κράτους υπήρξε μια στρατηγική που είχε τίτλο «Μεγάλη Ιδέα» ή μήπως για το κομματικό σύστημα αυτό ήταν ένα σύνθημα για την εξασφάλιση της εξουσίας στην ημεδαπή. Η ανάλυση όλων σημαντικών ιστορικών γεγονότων μετά από την δολοφονία του Καπποδίστρια (1831) μέχρι και την Μικρασιατι-κή Καταστροφή, για να εξηγηθούν είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε υπόψη την επιρροή της Βρετανίας που σε κάθε περίπτωση είχε αμφίρροπη στάση ιδιαίτερα την περίοδο 1919-1922, αλλά και την Γαλλία που πάντα είχε και έχει από όλα τα άλλα κράτη τα μεγαλύτερα οικονομικά συμφέροντα εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στην συνέχεια στη σύγχρονη Τουρκία. Είναι γεγονός ότι οι προκλήσεις που αντι-μετώπισε ο Ελληνισμός μετά από το 1830 ήταν πολύ ανώτερες από το τι μπορούσαν να προσφέρουν οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα, που όπως αποδείχθηκε από την εξέλιξη των πραγμάτων, ήταν αδύναμες να χαράξουν μια στρατηγική ενώ η Κωνσταντινούπολη έχοντας ρεαλιστικότερη στρατηγική θα μπορούσε να πετύχει αν δεν συνέπιπταν οι ολέθριες συνέπειες του Εθνικού Διχασμού 1915-1922 αλλά με την απροκάλυπτη καιροσκοπική στάση των δυνάμεων της Αντάντ και στην τελική φάση της Μπολσεβικής Ρωσίας κατά του Ελληνισμού την ίδια περίοδο. Στο δεύτερο τμήμα της ομιλίας του ο Ν.Ουζούνογλου ανέλυσε τα αρνητικά αποτελέσματα για τον Ελληνισμό της Πόλης της συμφωνίας της Άγκυρας (1930), της συνέχισης των αντιμειονοτικών πολιτικών των Κυβερνήσεων της Τουρκίας παρά τις άριστες σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας αλλά την αδυναμία της Ελληνικής πολιτείας να διαχειριστή τις συνέπειες του Πογρκόμ της 6-7/9/1955 και των απελάσεων του 1964.