Ἀγαπητέ κ. Πρόεδρε τῆς Οἰκουμενικῆς Ὁμοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτῶν,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου,
Ἀγαπητοί μου Πολίτες καὶ Πολίτισσες, εὐλογημένα τέκνα τῆς Μητέρας μας Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Βασιλευούσης,
Χριστὸς ἀνέστη!

Εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαῖος μὲ τιμᾶ μὲ τὴ σεπτὴ ἐντολὴ τῆς ἐκπροσωπήσεώς του σὲ Φεστιβάλ σας. Ἤμασταν μαζί, ὅπως ἴσως θὰ ἐνθυμεῖστε καὶ στὸ 3ο Φεστιβὰλ πρὸ τετραετίας. Ἡ χαρὰ ποὺ δοκιμάζω εἶναι ἡ ἴδια μὲ τότε, κι ἀκόμα περισσότερη. Καὶ τοῦτο ὀφείλεται στὸ ὅτι ἐν τῷ μεταξὺ ἐγνωρισθήκαμε καλλίτερα μὲ πολλοὺς ἀπὸ σᾶς καὶ ἐσφυρηλατήσαμε δεσμοὺς φιλίας, ἀμοιβαίας τιμῆς καὶ ἀγάπης.
Τὸ περασμένο ἀκόμη Σαββατοκύριακο εἴχαμε τὴν εὐλογία νὰ εἴμαστε μὲ τὸν κ. Πρόεδρό σας στὴν Κωνσταντινούπολι, προκειμένου νὰ μετάσχουμε στὸν ἑορτασμὸ τῶν Ἁγίων Ἀρχιεπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν της, ποὺ ἄγεται ἐτησίως κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος. Χαρήκαμε μαζὶ τὴν ἑόρτια συνεστίαση τῶν Ἀρχόντων τῆς Ἀδελφότητος «Παναγία ἡ Παμμακάριστος» ποὺ εὐλόγησε ὁ Πατριάρχης μας, ἀλλὰ καὶ τὴ Θεία Λειτουργία στὸν πάνσεπτο Πατριαρχικὸ Ναό. Καθὼς ἤμουν ὁ ἱεροκῆρυξ τῆς ἡμέρας ἔβλεπα μὲ λύπη ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ ἱεροῦ ἄμβωνος τὴν ἠχηρὴ καὶ ὀδυνηρὴ ἀπουσία τῶν αὐτοχθόνων ἀδελφῶν μας. Βροντερὸ τὸ «ἀπὼν» τοῦ πλήθους τῶν ἀρχοντορωμαίων, τῶν Φαναριωτῶν, τῶν λογάδων, τῶν ἀριστοκρατῶν, τῶν μεγαλωνύμων στοιχείων τοῦ Γένους μας, τῶν νοικοκυραίων, τῶν νέων, τῶν παιδιῶν τῆς Πολίτικης σαρκός μας. Μιλοῦσα πανηγυρικὰ ἀλλὰ μέσα μου πονοῦσα. Ἔπλεκα τὸν ἔπαινο τῶν Ἁγίων μας κι ἐσωτερικὰ θρηνοῦσα γιὰ τὴν τραγικὴ ἀποψίλωση τοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίου τῆς Πόλης τῶν Πόλεων, τῆς Βασιλεύουσας τῆς καρδιᾶς μας! Ποιός τυφωνικὸς ἄνεμος φύσηξε καὶ ξερίζωσε ἀπὸ τὴν Ἑπτάλοφο τὸ χρυσοστάφυλο ἀμπέλι τῆς Ρωμηοσύνης; Ποιό χέρι ἀνόσιο σκόρπισε τὰ παιδιὰ τοῦ Βυζαντίου μακρυὰ ἀπὸ τὰ ἅγια, τὰ αἱματοπότιστα, τὰ δοξασμένα χώματα; Ποιά καταιγίδα διέλυσε καὶ ἀφάνισε τόση ἀρχοντιά, τόσο μεγαλεῖο, τόσες ἐλπίδες καὶ ὄνειρα;
Συγχωρέστε μου ποὺ παρασύρομαι εὔκολα ἀπὸ τὸ συναίσθημα. Δὲν συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ ἀπόψε γιὰ νὰ θρηνήσωμε γιὰ ὅσα στραβὰ κι ἀνάποδα καὶ δακρυώδη μᾶς ἐπεφύλαξαν οἱ βιτσιόζικες συστροφὲς τῆς Ἱστορίας. Ἄλλωστε ὁ μεγάλος μας Ἀθηναγόρας μᾶς ἔλεγε πάντοτε: «Καὶ διηγώντας τα νὰ μὴν κλαῖς!...». Ὁ Ρωμηός, ὁ Πολίτης, ὅπου κι ἄν βρεθῆ φτιάχνει μιὰ καινούργια Πόλη, γιατὶ τὴν Πόλη τὴν ἔχει μέσα του. Ἡ Πόλη εἶναι ἡ εὐγένεια τοῦ Γένους, ἡ δόξα τοῦ Δικεφάλου, ἡ ὀμορφιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ εὔκλεια τοῦ
Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡ χαρὰ τῆς Βυζαντινῆς μουσικῆς καὶ Εἰκονογραφίας, τὸ βίωμα τῆς Λειτουργίας, τὸ ὄνειρο τῆς Ἁγια Σοφιᾶς, ἡ φιλογένεια καὶ ἡ κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη, ἡ ἔγνοια γι’ αὐτοὺς τοὺς λίγους
ποὺ ἔμειναν πίσω, τὸ φῶς τῶν Γραμμάτων, ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ ὑπομονή, ἡ εὐφυΐα καὶ τὸ ἐπιχειρηματικὸ χάρισμα, οἱ Σύλλογοι καὶ τὰ Σωματεῖα ποὺ ἀπαρτίζουν τὴν «Οἰκουμενικὴ Ὁμοσπονδία» ἀκόμα καὶ ἡ ΑΕΚ, ὁ ΠΑΟΚ μὲ τὸν Δικέφαλό τους καὶ τὰ ἄλλα Πολίτικα ἀθλητικὰ σωματεῖα, γιατί ὄχι; καὶ ἡ περίφημη πιὰ Πολίτικη κουζίνα καὶ ζαχαροπλαστικὴ ποὺ καὶ ὡς μουσικὴ ἀκόμη χαϊδεύει τὶς ψυχές μας κι ἀναγιαλλιάζει τὶς καρδιές μας κι εὐγνωμονοῦμε γι’ αὐτὸ τὴν κ. Ρεμπούτσικα.
Εἶστε ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ Πόλις ἐδῶ! Εἶναι τὸ Βυζάντιο ἐδῶ! Καὶ ἐδῶ καὶ στὸ ζευγάρωμα Εὐρώπης καὶ Ἀσίας, στὸν τόπο τῆς ἐπιλογῆς τοῦ Μεγαρέως Βύζαντα καὶ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Καὶ ἡ ἐδῶ Πόλις χαιρετᾶ τὴν ἄλλη καὶ ὑποκλίνεται στὸ σταυρὸ τοῦ μαρτυρίου της καὶ ἀσπάζεται τὶς πληγές της καὶ φιλάει τὸ χέρι τοῦ Κυρηναίου της, τοῦ Πατριάρχου μας. Καὶ ἡ ἐκεῖ Πόλις σᾶς στέλνει τὸ Ἅγιο Μύρο τῆς ἀγάπης της, τὴ δροσιὰ τῶν Ἁγιασμάτων της, τὴν εὐλογία τοῦ Φαναρίου της, τὴ σκέπη τῆς Παμμακαρίστου της, τὴ βοήθεια τῆς Μπαλουκλιώτισσας, τὴ δύναμη τῶν ὑπομονῶν της!
Ἡ Ρωμιοσύνη ἔζησε τὸ χθές, ὑπομένει τὸ σήμερα, ἐλπίζει μὲ πεῖσμα στὸ αὔριο! Κι ἐκεῖ κι ἐδῶ καὶ παντοῦ! Εἶναι βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, πολύφωτη κληρονομία, φύτρο μεγαλοδύναμο καὶ ἄνωθεν εὐλογημένο. Νὰ τὸ θυμᾶστε. Μέρα καὶ νύχτα. Καὶ νὰ τὸ λέτε στὰ παιδιά σας καὶ στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν σας. Νὰ εἶστε ὑπερήφανοι ἀλλὰ καὶ νὰ νοιώθετε στοὺς ὤμους τὸ βάρος τῆς εὐθύνης, τὴν εὐθύνη τῆς κληρονομιᾶς, τὸ χρέος τῆς σκυτάλης, τὴν ὑποχρέωση τῆς τίμιας συνέχειας!
Ἀπὸ τὸ στόμα καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ Πατριάρχου μας σᾶς μεταφέρω τὴν εὐχή του καὶ τὴν εὐλογία του, τὴ στοργὴ καὶ τὴν ἀγάπη του, τὴν ἁγία προσευχή του. Προσθέτω κι ἀπὸ μέρους μου θερμὰ συγχαρητήρια κι ὅ,τι καλλίτερο μπορῶ νὰ σᾶς εὐχηθῶ τόσο σὲ προσωπικὸ στὸν καθένα σας ἐπίπεδο, ὅσο καὶ σὲ συλλογικό, στὰ πλαίσια τῶν Συλλόγων, τῶν Ἀδελφοτήτων, τῶν Σωματείων σας καὶ τῆς Οἰκουμενικῆς σας Ὁμοσπονδίας. Χαρῆτε τὸ 4ο Φεστιβάλ σας σὲ ὅλες του τὶς ὡραῖες ἐκδηλώσεις καὶ χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντο-τε! Πάλιν ἐρῶ Χαίρετε!